Auteur van het boek: Caro Niestijl
Tijdens het prille begin van mijn carrière als architecte in de jaren '80 raakte ik onverhoopt verzeild in een venijnige ‘gender war’. Er moesten een aantal kraakpanden in de Amsterdamse Weteringbuurt gesloopt worden en de bewoners mochten in de buurt terugkomen. Bovendien mochten de bewoners een architect aanwijzen die hen zou helpen bij het realiseren van hun woonwensen ten aanzien van de nieuwbouw die voor de gekraakte panden in de plaats zou komen.
De bewonersgroep bestond uit een groep geëmancipeerde lesbiennes én een groep vrijgevochten homo’s. Voor mijn komst had de vrouwengroep al besloten dat zij liever met een mannelijke architect wilde werken. De mannen daarentegen hadden de voorkeur voor een vrouwelijke architect. Toen de keus eenmaal op mij gevallen was, saboteerde de vrouwengroep mij bij elke mogelijke gelegenheid. Geen van mijn voorstellen werden serieus genomen of door hen goed bevonden. Ik was in een proces terecht gekomen waarbij de weerstand van de betrokkenen alles met de woongeschiedenis en de perceptie van die geschiedenis te maken had en niets met het project zelf.
Dit was uitermate frustrerend, maar het zette ook een bijzonder mooie leervraag voor mijzelf in werking. Ik begon aan een intrigerende zoektocht naar het fenomeen ‘draagvlak in ruimtelijke ontwikkelingen’. Die zoektocht duurde 25 jaar. Ik heb van alles meegemaakt, van soepel verlopende trajecten tot hele boze bewonersgroepen die uiteindelijk constructief met projectontwikkelaars meedachten. Boven alles heb ik waardevolle antwoorden op mijn leervraag gevonden in de talloze participatietrajecten die ik begeleidde.
(Extra) Masterclass-docent: Gerhard Rekvelt
Toen ik vijftien jaar geleden met een zak legoblokjes naar de kaartenmakers van een stedenbouwkundige afdeling van een grote randstadgemeente toe fietste, bedacht ik me dat ik misschien naïef was. Maar ondanks de twijfel over mijn elementaire aanpak vertrouwde ik er op dat de workshop die ik ontwierp de neuzen van alle partijen dezelfde kant op zouden krijgen. Opstandige buurtbewoners en onzekere gemeenteambtenaren behoorde tot de primaire stakeholders van het participatieproject dat ik destijds begeleidde.
Inmiddels kan ik bij complexe stakeholder-vraagstukken een heel scala aan middelen inzetten om de belangen van alle partijen gelijkwaardig over het voetlicht te krijgen.
Deze middelen bestaan uit werkvormen en workshops die ik bij elk participatietraject op maat ontwerp. Consensus bereiken onder alle deelnemers is daarbij mijn hoofddoel en mijn uitgebreide didactische en agogische ervaring zorgen er voor dat ik dat hoofddoel elke keer weer haal.
De meerwaarde van mijn workshops is het gevoel van eigenaarschap dat ik creëer. Dat zorgt er voor dat mensen een project gaan omarmen en zet vervolgens een magische interdisciplinaire samenwerking tussen alle stakeholders in gang. Participatie dient er mijns inzien toe om een level playing field te bouwen waarop alle partijen binnen de juridische kaders volledig tot hun recht komen.
Interesse voor de Masterclass? Laat je op de interesselijst zetten.