Tijdens het prille begin van mijn carrière als architecte in de jaren 80 raakte ik onverhoopt verzeild in een venijnige ‘gender war’. Ik spreek over de jaren 80. Er moesten een aantal kraakpanden in de Amsterdamse Weteringbuurt gesloopt worden en de bewoners mochten in de buurt terugkomen. Bovendien mochten de bewoners een architect aanwijzen die hen zou helpen bij het realiseren van hun woonwensen ten aanzien van de nieuwbouw die voor de gekraakte panden in de plaats zou komen. Geheel in lijn met de tijdsgeest kregen ze daarbij verregaande medezeggenschap.
De bewonersgroep bestond uit een groep geëmancipeerde lesbiennes én een groep vrijgevochten homo’s. Voor mijn komst had de vrouwengroep al besloten dat zij liever met een manlijke architect wilde werken. De mannen daarentegen hadden de voorkeur voor een vrouwelijke architect.
Toen de keus eenmaal op mij gevallen was en ik met frisse moed aan het project begon saboteerde de vrouwengroep mij bij elke mogelijke gelegenheid. Geen van mijn voorstellen werden serieus genomen, laat staan dat deze door hen goed bevonden werden. Ik was in een proces terecht gekomen waarbij de weerstand van de betrokkenen alles met de woongeschiedenis en de perceptie van die geschiedenis te maken had en niets, maar dan ook niets met het project zelf.
Dit was uitermate frustrerend, maar het zette ook een bijzonder mooie leervraag voor mijzelf in werking. Ik begon aan een intrigerende zoektocht naar het fenomeen ‘draagvlak in ruimtelijke ontwikkelingen’. Die zoektocht duurde 25 jaar. Ik heb van alles meegemaakt, van soepel verlopende trajecten tot hele boze bewonersgroepen die uiteindelijk constructief met projectontwikkelaars meedachten. Boven alles heb ik waardevolle antwoorden op mijn leervraag gevonden in de talloze participatietrajecten die ik begeleidde.
Inmiddels kan ik de oorzaak van weerstand analytisch duiden en verzet ombuigen naar medewerking. Deze vaardigheden pas ik succesvol toe bij projecten die scheef dreigen te gaan of van meet af aan al om zorgvuldige participatie begeleiding vragen. Dat doe ik voor zowel gemeentes, projectontwikkelaars, architecten en bewonersgroepen.
Onlangs legde ik de laatste hand aan mijn boek ‘ontwikkelen met draagvlak’. Daarin licht ik het participatiemodel toe waarmee mijn bedrijf Servicewise al jaren successen boekt. Ik ervaar het als bijzonder inspirerend om mijn kennis en ervaring te delen in de komende masterclasses.
Mijn zakenpartner Gerhard Rekvelt voorzag de masterclass ‘ontwikkelen met draagvlak’ van een bijzondere didactische structuur. Aan de hand daarvan kunnen we het merendeel van de casussen en ervaringen die de deelnemers in kunnen brengen bespreken en analyseren. Elke deelnemer gaat uiteindelijk met adviezen naar huis die hij direct in zijn werk toe kan passen. Langs die weg heb ik straks écht eer van mijn werk!
